Η όρεξη και ο ζήλος μου για παιδιά από άλλα πολιτισμικά και γλωσσικά περιβάλλοντα, με ώθησε να εργαστώ στο Λονδίνο σε διάφορα παροικιακά σχολεία διδάσκοντας την Ελληνική γλώσσα αλλά και ιστορία και πολιτισμό. Πολύ σημαντική εμπειρία για μένα, η εργασία μου στο ελληνορθόδοξο αγγλικό ολοήμερο σχολείο St. Cyprians στο Νότιο Λονδίνο.

 

Παράλληλα, έγραφα και παρουσίαζα δική μου εκπαιδευτική  εκπομπή στον Ελληνικό Ραδιοσταθμό του Λονδίνου( LGR) όλα τα χρόνια που ζούσα στο Λονδίνο.

​

Η αρμενική μειονότητα της Κύπρου πάντοτε προσελκούσε το ενδιαφέρον μου και έτσι εργάστηκα στο Αρμένικο Σχολείο Ναρέκ όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω Αρμένιους από την Κύπρο, τον Λίβανο, την Συρία, την Αρμενία , Ρωσία και άλλους.

​

Από το 2012 μέχρι σήμερα εργάζομαι ως Βοηθός Διευθύντρια σε σχολεία Δημοτικής Εκπαίδευσης της Κύπρου.

Πιστεύω στην καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων των παιδιών, της κριτικής σκέψης αλλά και της ενσυναίσθησης.  Αγαπημένο μου κομμάτι είναι του Χαλίλ Γκιλμπραν :

​

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες
Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Ας χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο.

​

​